Maand: mei 2020

door

het Nicolaïevsk incident

Nicolaïevsk is een stadje gelegen aan de Amour, een rivier vlakbij de Russisch-Chinese grens. Vanaf september 1918 zijn er Japanse soldaten gelegerd nadat de Japanse regering de Russische burgeroorlog aangrijpt als reden om in te grijpen in het oude Tsaristische rijk.

Begin 1920 is de Japanse aanwezigheid uitgegroeid tot 450 burgers en 350 soldaten. Het Witte leger telt 300 soldaten en de meerderheid van de 15.000 inwoners zijn Russische burgers. In januari 1920 arriveert Yakov Triapitsin, een vage bondgenoot van het Rode leger, met 4.000 soldaten. De Japanners beseffen maar al te goed dat ze in de minderheid zijn en laten toe dat Triapitsin en zijn soldaten de stad binnenkomen met witte vlaggen. In februari laat Triapitsin alle soldaten van het Witte leger arresteren en executeren. In maart 1920 volgt er een ultimatum aan de Japanse soldaten die gesommeerd worden hun wapens neer te leggen. Voor de Japanse erecode is zoiets onaanvaardbaar en de Japanners gaan op 12 maart 1920 in de tegenaanval. Heel wat Japanners sneuvelen en de rest geeft zich over na overleg met het Japanse opperbevel. Triapitsin wreekt zich, laat alle overlevende Japanse soldaten executeren en een groot deel van de Japanse burgers. Daarna volgt een periode van wekenlange terreur.

Op 25 mei 1920 zijn er geruchten dat een Japans regiment de stad nadert. Triapitsin geeft bevel om alle resterende inwoners, Japanners en Russen te vermoorden en neemt dan de vlucht. Op 3 juni 1920 komen de Japanse soldaten in Nicolaïevsk aan en ziet tot hun ontzetting welke slachtpartij heeft plaatsgehad. De Japanse regering protesteert bij de Bolsjewistische regering. DIe laat Triapitsin arresteren en op 9 juli 1920 terechstellen.

bronnen
https://fr.wikipedia.org/wiki/Incident_de_Nikola%C3%AFevsk
https://medium.com/@eiselmazard/1920-the-other-russo-japanese-war-70deb2972c42

Polen nemen Kiev in
door

Polen nemen Kiev in

De Oekraïne is in 1920 in verschillende delen versnipperd. Ieder deel kent zijn eigen heer en meester : het witte leger onder Denikin, het Rode leger, het anarchistische partisanenleger van Makhno, het Roemeense leger. De officiële regering van Oekraïne onder Symon Petliura heeft enkel een klein deel in handen dat grenst aan Polen. Dat brengt de Polen onder leiding van Pilsudski ertoe met Petliura te onderhandelen en samen te strijde te trekken tegen het Rode leger. Ze bereiken een overeenkomst met het verdrag van Warschau op 21 april 1920. Op 24 april beginnen 65.000 Poolse en 15.000 Oekraiënse militairen met een offensief richting Kiev. Ze veroveren Zjytomyr op 25 april. Een andere Poolse kolonne rukt gelijktijdig op naar Vinnitsa. Het Rode leger trekt zich ordelijk terug.

Op 7 mei 1920 trekken Polen en Oekraïners Kiev binnen. Op 9 mei houden de Polen een overwinningsparade (zie fotot hierboven) . Daarna trekken ze zich terug en dragen alle autoriteit over aan de Oekraïense militairen. Hieronder staat een kaart die aangeeft welk groot gebied de Polen controleerden begin mei 1920.

door

onrustige eerste mei in Parijs

Na de oorlog is de levensduurte in Frankrijk sterk toegenomen. In 1919 breken er dan ook stakingen uit bij het openbaar vervoer, het treinpersoneel, de ambtenaren. In februari 1920 start een staking bij de SNCF (Société National des Chemins de Fer – Franse spoorwegen) die maanden aanslepen. Het is dan ook in een gespannen sfeer dat de eerste mei in Parijs gevierd wordt in 1920. Politieagenten en militairen bewaken strategische plaatsen in de Franse hoofdstad. Zij kunnen niet verhinderen dat er rellen uitbreken die verschillende gewonden en twee doden eisen.

bron
https://actu.fr/ile-de-france/paris_75056/il-100-ans-premier-mai-violent-paris_33372730.html

door

eerste zitting van het Turks parlement

Terwijl de geallieerden in San Remo bijeen zitten om het Ottomaanse rijk onderling te verdelen (lees meer op deze pagina) , zitten de Turken niet stil. Op 23 april 1920 komt het parlement voor de eerste keer in Ankara samen. Dit parlement krijgt de naam “Grote Nationale Assemblee van Turkije” (in het Turks : Türkiye Büyük Millet Meclisi) . De Assemblee verklaart zich de vertegenwoordiger van de Turkse natie en kent bijzondere machten toe aan Kemal Atatürk. De sultan blijft passief. De Britten, die aanwezig zijn in Constantinopel, arresteren ministers en notabelen. Hierdoor wordt de facto de parlementaire kamer in Constantinopel opgeheven. De Turkse vrijheidsoorlog gaat een nieuwe fase in.

bronnen
https://fr.wikipedia.org/wiki/Avril_1920
https://en.wikipedia.org/wiki/Grand_National_Assembly_of_Turkey


door

Conferentie in San Remo

In Italië vindt er een conferentie plaats te San Remo vanaf 19 tot 26 april 1920. Het is de bedoeling om het Ottomaanse rijk op te delen. Meer bepaald het Midden-Oosten wordt opgedeeld en verschillende mandaten van bestuur toegekend aan Frankrijk en Groot-Brittannië. De vier permanente leden van de Volkenbond , Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Japan vormen de Hoogste Raad van de Geallieerde Machten. De Verenigde Staten zijn als waarnemer aanwezig.

De geallieerden mogen zelf bepalen hoe het veroverde gebied van het Ottomaanse Rijk naar hun eigen behoeften wordt opgedeeld in nieuwe staten. Officieel moet er nog goedkeuring worden verkregen door de Algemene Vergadering van de Volkenbond.

De San Remo Resolutie, waarin de besluiten van de Grootmachten worden samengevat, is eigenlijk niet meer dan een gedeelte van de notulen van de vergadering van 25 april 1920.

Groot-Brittannië krijgt het mandaat over Mesopotamië (het huidige Irak) en het mandaatgebied Palestina (dat zowel het gebied ten westen van de Jordaan, waarin het huidige Palestina en Israël liggen, als het gebied ten oosten van de Jordaan, het huidige Jordanië, omvat). Groot-Brittannië is verantwoordelijk voor de uitvoering van de Balfour-verklaring van 1917, waar de Britten beloofd hebben een Joodse staat op te richten. (lees meer daarover op deze bladzijde)

Frankrijk krijgt het mandaat over mandaatgebied Syrië (het huidige Syrië en Libanon). De Fransen sluiten ook een akkoord met de Britten voor een deelname van 25% in de aandelen van Turkish Petroleum Company. Dat leidt tot de oprichting in 1923 van de Compagnie française des pétroles, voorgangen van de groep Total.

Er worden vooralsnog geen grenzen van de mandaatgebieden vastgelegd. De beslissingen van de Conferentie van San Remo worden door de Volkenbond bevestigd op 24 juli 1922.

bronnen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Conferentie_van_San_Remo
https://www.lhistoire.fr/carte/avril-1920-la-conférence-de-san-remo-le-partage-de-lempire-ottoman