De slag van het Polygoonbos vormt een tweede succes van de “bite and hold” tactiek van de Britse generaal Herbert Plumer, na de Battle of Menin Road Ridge, die enkele dagen geleden eindigde.
Hier wordt de tactiek zo mogelijk nog strikter toegepast. Na iedere vooruitgang van 1 tot 1,5 kilometer houden de Britse troepen halt, om dan alles in gereedheid te brengen voor de te verwachten Duitse tegenaanval. Op papier oogt de strategie eenvoudig, maar laten we niet vergeten dat bij deze veldslag de twee Australische divisies 5471 mannen verloren.
Polygoonbos komt op 27 september 1917 in geallieerde handen, de omgeving daags erna. Daarna begint Plumer aan de voorbereiding van de volgende slag, die van Broodseinde.
bron : oorlogskalener 2014-2018, Davidsfonds
Je hebt ongetwijfeld gehoord over het Australische aandeel in de grote aanval. De jongens haalden gemakkelijk al hun objectieven. In feite beklaagden ze zich dat de moffen niet wilden vechten. Een sergeant van het 10e bataljon viel een versterkte vesting aan en voor dat ze goed wisten wat er aan de hand was, staken due Hunnen de armen in de lucht en smeekten om erbarmen. Onze sergeant sloeg de eerste man neer en beval zijn mannen om komaf te maken met de rest. Wat ze ook prompt deden. Dit is natuurlijk maar een voorbeeld uit de vele.
Martinus Evers 