In Italië vindt er een conferentie plaats te San Remo vanaf 19 tot 26 april 1920. Het is de bedoeling om het Ottomaanse rijk op te delen. Meer bepaald het Midden-Oosten wordt opgedeeld en verschillende mandaten van bestuur toegekend aan Frankrijk en Groot-Brittannië. De vier permanente leden van de Volkenbond , Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Japan vormen de Hoogste Raad van de Geallieerde Machten. De Verenigde Staten zijn als waarnemer aanwezig.

De geallieerden mogen zelf bepalen hoe het veroverde gebied van het Ottomaanse Rijk naar hun eigen behoeften wordt opgedeeld in nieuwe staten. Officieel moet er nog goedkeuring worden verkregen door de Algemene Vergadering van de Volkenbond.

De San Remo Resolutie, waarin de besluiten van de Grootmachten worden samengevat, is eigenlijk niet meer dan een gedeelte van de notulen van de vergadering van 25 april 1920.

Groot-Brittannië krijgt het mandaat over Mesopotamië (het huidige Irak) en het mandaatgebied Palestina (dat zowel het gebied ten westen van de Jordaan, waarin het huidige Palestina en Israël liggen, als het gebied ten oosten van de Jordaan, het huidige Jordanië, omvat). Groot-Brittannië is verantwoordelijk voor de uitvoering van de Balfour-verklaring van 1917, waar de Britten beloofd hebben een Joodse staat op te richten. (lees meer daarover op deze bladzijde)

Frankrijk krijgt het mandaat over mandaatgebied Syrië (het huidige Syrië en Libanon). De Fransen sluiten ook een akkoord met de Britten voor een deelname van 25% in de aandelen van Turkish Petroleum Company. Dat leidt tot de oprichting in 1923 van de Compagnie française des pétroles, voorgangen van de groep Total.

Er worden vooralsnog geen grenzen van de mandaatgebieden vastgelegd. De beslissingen van de Conferentie van San Remo worden door de Volkenbond bevestigd op 24 juli 1922.

bronnen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Conferentie_van_San_Remo
https://www.lhistoire.fr/carte/avril-1920-la-conférence-de-san-remo-le-partage-de-lempire-ottoman