Amerikaans persoon

door

gevechten om het bos van Belleau

Geallieerde soldaten, vooral Amerikaanse, zetten op 6 juni 1918 een gezamelijke aanval op om de Duitsers te verdrijven uit het bos van Belleau, een bosgebied van ruim een vierkante kilometer groot op zowat 8 kilometer van Château-Thierry bij de Marne.

Amerikaanse mariniers van de 2e divisie beginnen de aanval over open terrein in de richting van het bos, van waaruit Duitse stellingen hen zwaar beschieten. Op het einde van deze eerste dag van de slag om het bos van Belleau tellen de Amerikanen ongeveer duizend slachtoffers, terwijl de Duitsers nog stevig in het bos zitten.

In de loop van de volgende drie weken zal het bos van Belleau meermaals in andere handen komen, maar bij het einde van deze slag, op 26 juni 1918, is het terrein Amerikaans gebied. Uitgedrukt in mensenlevens en leed betalen ze daarvoor een hoge prijs : tienduizend doden, gewonden en vermisten.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

De tekening hieronder is van de Amerikaan Georges Scott. Het bos van Belleau is voor de Fransen “le bois de Belleau” en voor de Amerikanen “Belleau wood”.

Scott_Belleau_Wood

door

gevleugelde woorden van Lloyd Williams

LloydWilliams_19180601Kapitein Lloyd W. Williams van de Amerikaanse mariniers spreekt op 1 juni 1918 de meest gevleugelde woorden van de eerste wereldoorlog uit. Nadat de Amerikanen erin slagen de Duitse soldaten af te stoppen zuidelijk van het Bois de Belleau, adviseert een Franse officier hen om zich terug te trekken.

Williams zou geantwoord hebben :”Retreat ? Hell, we just got here !”. In vrije vertaling :”Terugtrekken ? We zijn hier net, verdomme !”.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

 

door

Amerikanen houden stand in Cantigny

Amerikaanse soldaten vallen op 28 mei 1918 voor het eerst in de oorlog aan op de tweede dag van het Duitse offensief bij de Aisne. het gevecht concentreert zich rond het dorp Cantigny ten oosten van Montdidier, ten noorden van de Somme. Soldaten van de Amerikaanse 1e divisie onder generaal Robert Lee Bullard vechten tegen het 18e leger van generaal Oskar von Hutier. Bullards soldaten veroveren Cantigny op de 28e mei en weren in de volgende dagen een reeks Duitse tegenaanvallen af. De Amerikanen verliezen 1600 soldaten waarvan 199 doden.

bron : Ian Westwell, 1914-1918, de eerste wereldoorlog dag na dag, Deltas

Het schilderij hieronder is van de Amerikaan Frank Schoonover en is getiteld “battle of Cantigny”.

FrankSchoonover_BattleofCantigny

 

door

Theodore Roosevelt gewond

Tijdens een Duitse aanval in de buurt van het Franse dorpje Catigny loopt majoor Theodore Roosevelt junior op 27 mei 1918 een gasvergiftiging op met gezichtsverlies als gevolg. Hij weigert zich ziek te melden en vecht nog verder tot 1 juni samen met het bataljon dat hij aanvoert.

TheodoreRoosevelt_1918

 

Een paar maanden eerder was Archie Roosevelt, de andere zoon van de voormalige president Theodore Roosevelt senior (president van 1901 tot 1909) eveneens gewond geraakt in Frankrijk. Aan een eerder stil stuk front werd hij zwaar getroffen aan een arm en been door een ontploffende Duitse artilleriegranaat. Na geruime tijd in het ziekenhuis en diverse operaties wordt hij in september 1918 naar huis gestuurd.

Theodore Roosevelt zal nog in de 2e wereldoorlog vechten, onder meer op Utah Beach tijdens de landing in Normandië. In de film “De langste dag” wordt zijn rol vertolkt door Henry Fonda,

bronnen
oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds
http://www.wereldoorlog1418.nl/Roosevelt/index.html

door

dokter Lievens herstelt van een gasaanval

In het vorige bericht over dokter Lievens schrijft hij over zijn werk als dokter tijdens een gasaanval op Nieuwpoort en hoe hij ten slotte zelf door het gas geveld werd. (lees daarover meer in dit bericht).

11-4-1918 : Nog geen beterschap. Hevige keelpijn !

12-4-1918 : Voor de eerste maal kan ik de ogen openen, maar ik kan bijna niets onderscheiden.

13-4-1918 : De koorts is over, ik mag opstaan en een beetje wandelen.

14-4-1918 : Mijn ogen klaren op en ik kan mezelf in de spiegel bekijken. Ik ben geel-groenachtig in het gezicht en al ferm vermagerd. Maar de appetijt komt terug en ik zou wel een hele ham kunnen binnenspelen. Wat ben ik gelukkig dat ik mijn zicht teruggekregen heb !

15-4-1918 : Ik voel me goed en omdat het hospitaal vol ligt en men plaats nodig heeft voor nieuwe slachtoffers, vraag ik naar mijn regiment te mogen terugkeren. Maar dat wordt me geweigerd en ik moet enkele dagen gaan uitrusten in de Colonne d’Ambulance VIième division in Koksijde.

18-4-1918 : Colonne d’Ambulance. Het hangt me hier ferm de keel uit. Het is verwonerlijk hoe je een zekere nostalgie naar dat leger kunt krijgen. Ik geloof dat ik als embusqué maar een ongelukkige jongen zou zijn. Ik loop nog altijd met een blauwe bril op, want ik kan de zon niet verdragen. (Embusqué betekent letterlijk iemand die in een hinderlaag ligt. In werkelijkheid gaat het hier om zogenaamde carottiers of lijntrekkers die de frontdienst ontlopen).

23-4-1918 : Ik ben tevreden dat ik weer bij onze jongens ben en verder mijn plicht mag vervullen.

Het schilderij hieronder is van John Singer Sargent getiteld “Gassed”.

JohnSingerSargent_Gassed

 

door

sergeant Stubby

Op 5 februari 1918 ging hij de loopgraven van de Chemin des Dames in, ten noorden van Soissons. Hij lag meer dan een maand dag en nacht onder vuur. De herrie en stress die een aanslag vormden op de zenuwen van vele van zijn kameraden, tastten Stubby’s stemming niet aan. Zeker was hij zich bewust van het gevaar. Zijn boze gehuil als de slag voortduurde en zijn razende geblaf terwijl hij van de ene kant van de loopgraven naar de andere rende, toonden dat wel aan. Maar hij scheen te weten dat de grootste verdienste die hij kon leveren, het brengen van troost en vrolijkheid was.

Zo begint in 1926 het in memoriam voor sergeant Stubby, de meest gedecoreerde hond van de eerste wereldoorlog. Stubby (Stompje), zo genoemd vanwege zijn staartje, is uit de VS meegemsokkeld door korporaal Robert Conroy. Stubby verblijft de rest van de oorlog bij zijn baasje, hoewel de hond meerdere malen gewond raakt door granaatscherven en bij gasaanvallen. Hij is zo geliefd dat hij in het ziekenhuis van het Rode Kruis bijna als een mens behandeld wordt. Stubby treedt op als verzorgingshond die het slagveld afzoekt naar gewonde soldaten om hun troost te bieden, dan wel om de hospikken te waarschuwen. Na de bevrijding van Château-Thierry maken de vrouwen van de stad speciaal voor hem een geitenleren dekje, waar zijn medailles en lintjes aanhingen.

bron : Roel Tanja, een korte geschiedenis van de eerste wereldoorlog, BBNC uitgevers

SergeantStubby_1918

door

Nobelprijs voor het Rode Kruis

Tijdens de voorbije drie oorlogsjaren werden er geen Nobelprijzen voor de Vrede toegekend. De achterliggende redenering is dat er geen waardige kandidaten zijn.

In 1917 is er ondanks de oorlog toch een Nobelprijs voor de Vrede : die wordt op 10 december 1917 toegekend aan het Internationale Rode Kruis. Het Nobelprijscomité waardeert de inspanningen die de organisatie doet voor de krijgsgevangenen en voor de communicatie tussen de krijgsgevangenen en hun familie. Ook prijst het comité het werkt dat het Rode Kruis levert om gewonde militairen via Zwitserland naar hun thuisland te transporteren.

In 1918 is er evenmin een Nobelprijs voor de Vrede terwijl die van 1919 naar de Amerikaanse president Woodrow Wilson gaat.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

CroixRouge