Maand: april 2020

door

Hongerstaking in Mountjoy gevangenis

In april 1920 zijn de politieke partijen Dáil Éireann en Sinn Féin verboden door de Britse regering en de Schotse soldaten van de Black and Tans opnieuw ingezet in Ierland. Hiermee begint een nieuwe fase in de strijd voor de Ierse onafhankelijkheid. Op Paaszondag 4 april 1920 sticht de IRA brand in belastingkantoren en Britse kazerns in heel Ierland. Ook in de gevangenissen wordt de strijd opgevoerd en dat leidt tot spanning bij de gevangenen in Mountjoy gevangenis in Dublin.

De leider van de IRA gevangenen is Peadar Clancy van Cranny, County Clare, een veteraan van de opstand in 1916. De gevangenisdirectie krijgt te horen dat er een hongerstaking begint op paasmaandag 5 april 1920 , tenzij de gevangenen de status krijgen van krijgsgevangene of vrijgelaten worden.

Op 5 april wordt de volgende belofte gelezen door Peadar Clancy voorlezen aan het begin van de hongerstaking:
“Ik beloof mezelf aan de eer van Ierland en aan het leven van mijn kameraden om niets te eten of te drinken behalve water, totdat alle gevangenen behandeld worden als krijgsgevangenen of worden vrijgelaten.”

De menigte begint geleidelijk aan buiten de gevangenis te verzamelen. Het Britse leger wordt ingezet rond de gevangenismuren met machinegeweren, tanks en prikkeldraad. Daartegen komt er protest en de de vakbondsleden in Dublin verlaten het werk en marcheren naar de gevangenis. Op 12 april 1920 kondigt het Ierse Vakbondscongres een Algemene Staking aan voor 13 april “als protest tegen de onmenselijke behandeling van politieke gevangenen en om hun onmiddellijke vrijlating te eisen”.

De burgemeester van Dublin Laurence O’Neill grijpt in, terwijl Sinn Féin en Labour leiders een bezoek brengen aan de gevangenis. Geschokt door de Algemene Staking die het land heeft verlamd, en onder enorme politieke druk, krijgt de Britse regering een uitweg. In een ontmoeting met O’Neill en de Britse Lord French wordt afgesproken dat de artsen de uiteindelijke beslissing kunnen nemen – als het leven van een gevangene in gevaar is, kan hij worden vrijgelaten. 14 april 1920 is de laatste dag van de hongerstaking en op 15 april worden alle hongerstakers vrijgelaten en vervoerd in ambulances van Mountjoy naar het nabijgelegen Mater Ziekenhuis waar enorme menigten van mensen hen juichend opwachten.

bron : https://www.anphoblacht.com/contents/27784

door

Nabi Musa pogrom in Jerusalem

Het islamitische Nabi Musa-feest, dat jaarlijks in Palestina wordt gevierd in Al-Quds (Arabische naam voor Jeruzalem) valt in 1920 samen met het Paasfeest volgens de kalender van de Oosters-orthodoxe Kerk. Beide feesten lokken veel bezoekers van beide religies. Ter ere van het Nabi Musa-feest wordt gewoonlijk een grote processie gehouden van Jeruzalem naar het graf van Musa door stammen en karavanen met vaandels en wapens. Daarbij houden notabelen gewoonlijk redevoeringen. In 1920 zijn deze ook gericht tegen de Joodse zionistische immigratie als protest tegen de beslissing van de Britse regering om de zionistische claims op Palestina te erkennen en te steunen. De stoet stopt bij de Jaffapoort, waar toespraken de sfeer nog verder ophitsen. De gangbare route door de Moslimwijk in de Oude stad naar de Haram al-Sharif is door de politie verlegd langs de Joodse wijk.
De onlusten beginnen op zondag 4 april 1920 om half elf ’s ochtends nabij de Jaffapoort met aanvallen op Joodse winkels en woonwijken. De aanvallers zijn bewapend met messen, knuppels en enkele vuurwapens. Het komt tot moord, vandalisme tegen joodse heiligdommen, plunderingen en verkrachtingen.De illegale zionistische zelfverdedigingsgroepen proberen de Joodse bevolking te beschermen, maar worden door de Britten niet toegelaten tot de Oude Stad. Joden die de Oude Stad proberen te ontvluchten worden door de Britten eveneens tegengehouden.
Op 7 april 1920 krijgt het Britse leger de situatie weer onder controle. Vijf Joden zijn vermoord en 216 gewond, waarvan 18 in kritieke toestand. Aan Arabische zijde zijn vier personen om het leven gekomen en er zijn 23 Arabieren en 7 Britse soldaten gewond. Christelijke pelgrims zijn ongemoeid gelaten.
De Britse militaire gouverneur Ronald Storrs krijgt achteraf scherpe kritiek te verwerken omdat hij voor het handhaven van de orde nauwelijks troepen in gereedheid heeft gebracht, terwijl het Nabi Musa-feest ook ten tijde van het Ottomaanse Rijk regelmatig tot onlusten heeft geleid en hij van tevoren van joodse zijde al gewaarschuwd is voor dreigende onlusten.
De Britten veroordelen meer dan 200, meest Arabische, personen tot gevangenisstraffen

bron : https://nl.wikipedia.org/wiki/Nabi_Musa-pogrom

door

Incident in Frankfurt

Na de Kapp putsch op 13 maart 1920 (lees hier meer daarover), hebben de aanhangers van links zich verenigd en zijn op straat gekomen. Daarop beslist de Duitse Reichswehr soldaten te sturen om die linkse opstand neer te slaan. Dat gaat echter in tegen het verdrag van Versailles want nu stuurt Duitsland soldaten naar een gedemilitariseerde zone. Frankrijk stuurt troepen naar Duitsland op 6 april 1920.

Op 7 april 1920 komt het tot een incident in Frankfurt. Soldaten van het 3e Marokkaanse Tirailleurs Regiment zijn gestationeerd aan de Hauptwache in het centrum van Frankfurt. In het begin worden ze nog gade geslagen door een nieuwsgierige menigte. Maar de spanning neemt al snel toe en tot slot openen de Franse soldaten het vuur met een machinegeweer. Negen omstaanders sterven en zesentwintig worden gewond. Als de volgende dag het nieuws in de kranten verschijnt roepen de burgemeester Georg Voigt, de commissaris Ehler en de president Cossman op tot kalmte

bron : https://en.wikipedia.org/wiki/French_occupation_of_Frankfurt

door

Beleg van Antep

Na de ondertekening van de Mudros-wapenstilstand op 30 oktober 1918 verhuist een deel van de Britse troepen van Mosul in Irak naar Kilis . De stad wordt op 6 december 1918 bezet door een Britse cavalerie divisie en een Indiase infanteriebataljon. De bezetting van Kilis door de Britten stelt de verbannen Armeniërs in staat naar hun huizen terug te keren, aangezien de lokale moslimbevolking vijandig staat tegenover hun terugkeer.

Britse soldaten arriveren op 17 december 1918 in Antep . Op 23 januari 1919 bezetten Britse troepen de strategische punten in de stad, te beginnen met het hoofdkwartier van de regionale gouverneur. De Britten zetten een staat van beleg in en de bewoners sturen een protestbrief naar de geallieerde autoriteiten.

Tijdens een protestbijeenkomst verklaart burgemeester Belediye Bashkanı Lütfi Bey dat hij fel gekant is tegen de bezetting. De Britse bezetting duurt ongeveer een jaar. De Britse regering staat onder zware druk van de publieke opinie over de terugtrekking en demobilisatie van haar troepen in het Midden-Oosten en op 15 september 1919 accepteert premier David Lloyd George enthousiast het voorstel van zijn Franse tegenhanger Georges Clemenceau om de controle over verschillende gebieden over te nemen – eerst Syrië maar ook Cilicia met de steden Maras , Antep en Urfa , en de Britten trekken zich terug naar Mosul. Op 29 oktober 1919 trekken de Franse troepen Kilis binnen en op 5 oktober Antep.

Door conflicten tussen de Fransen en de lokale bevolking, nemen de spanningen toe en gaat men van officiële protesten en openbare demonstraties over naar actieve voorbereiding op de strijd tegen de bezetters. Deze trend is een weerspiegeling van de mentaliteitsverandering van de Turkse revolutionairen die op het Sivas-congres op 4 en 11 september 1919 het politieke programma zouden aannemen van wat de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog was .

Op 1 april 1920 organiseren de Turkse strijdkrachten een opstand tegen de Franse troepen die uit de stad worden verdreven en die de stad op hun beurt belegeren. De Fransen brengen versterkingen uit Syrië en isoleren de omgeving van Antep. Inwoners van de belegerde stad lijden zwaar door de tekorten en vooral door de voedselcrisis en moeten zich, na 10 maanden beleg, overgeven.

In de loop van de tijd boeken de Turkse nationale strijdkrachten steeds meer succes en slagen erin om na de slag bij Sakarya het strategische initiatief te nemen in de strijd met de Griekse strijdkrachten. Het Frans-Turkse conflict in Cilicia ontwikkelt zich in deze tijd ten gunste van Turkse nationalisten en resulteert uiteindelijk in het vredesakkoord van Ankara uit 1921 tussen de regering van Parijs en de Grote Nationale Vergadering van Turkije . Na ondertekening van deze overeenkomst trekken Franse troepen zich terug uit Antep en staat de stad onder controle van de regering van Ankara.

Als eerbetoon aan het maandenlange verzet mogen de inwoners van Antep in 1928 hun stad omdopen in Gaziantep, wat zoveel betekent als “strijdend Antep”.

bron : https://ro.wikipedia.org/wiki/Asediul_Antepului
vertaling via http://itools.com/tool/google-translate-web-page-translator e