geneeskunde

door

Tolkien verlaat voorgoed het front

tolkienEen document op datum van 22 november 1916 bevestigt de terugkeer van J.R.R. Tolkien (The Hobbit, The Lord of the Rings) naar Groot-Brittannië. Tijdens zijn verblijf in Frankrijk van vier maanden deed hij immers de loopgravenkoorts op, een infectieziekte overgedragen door luizen.

In brieven geschreven in januari en februari 1917 aan de overheid bevestigt hij dat hij weer fit is voor de dienst. Toch zal hij de rest van de oorlogsjaren doorbrengen in een hospitaal of in een hersteloord voor militairen omdat hij er niet in slaagt de slopende gevolgen van de ziekte van zich af te schudden.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

 

door

een geweigerd medisch onderzoek

HarryFarr_1916.jpgDe Britse soldaat Harry Farr dient op 17 september 1917 een verzoek in om een medisch onderzoek te krijgen, maar dat weigeren zijn oversten. Na discussies, trekken en duwen plaatst men hem onder arrest. Op 2 oktober verschijnt hij voor de krijgsraad zonder dat er een advocaat beschikbaar is en krijgt hij de doodstraf wegens “lafheid”. Op 16 oktober verschijnt hij voor het vuurpeloton.

Het geval Harry Farr verschilt van vele andere geëxecuteerden omdat de shellshock waaraan hij lijdt, duidelijk is vastgesteld. Tussen 9 mei 1915 en oktober 1915 is hij daarvoor in behandeling, maar dan moet hij terug naar het front. De rechtbank die hem veroordeelde, is op de hoogte van zijn gezondheidstoestand, maar houdt er geen rekening mee.

Pas in 2006 krijgen Harry Farr en zijn lotgenoten officieel eerherstel. Zijn toen 93-jarige dochter Gertrude Harris streed daar jarenlang voor.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

 

door

Nieuw militair ziekenhuis te Gent

In Gent nemen de Duitse bezetters vandaag het krijsghospitaal Palmenhaus in gebruik. Het bevindt zich in het casino aan de Coupure. Vooral zenuwzieken kunnen hier terecht. Eerder al, in oktober 1914, vormden de Duitsers het Flandria Palace Hotel aan het Maria-Hendrikaplein om tot hospitaal, in eerste instantie een marineveldhospitaal.

Ook elders in Gent installeren de Duitsers ziekenhuizen in de loop van de oorlog. In het Floraliënpaleis in het Citadelpark is er plaats voor zo’n tweeduizend licht zieken en herstellenden. Voor zieke officieren is er een apart hospitaal : zij kunnen terecht in het Justitiepaleis op het Koophandelsplein.

bronnen
oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds
foto komt uit De Coupure in Gent. Scheiding en verbinding, gevonden via Google books

casino_PalmenhausGent01

door

Edith Appleton vraagt sokken voor de Tommies

KnittingForTommyIn een brief aan haar moeder schrijft zuster Edith Appleton op 23 februari 1915 over het tekort aan sokken bij de verzorging van soldaten :

De gebreide sokken waren snel opgebruikt door de Tommies (Britse soldaten). Onze dienst is zoiets al een bodemloze put voor sokken, hemden en pyjama’s. Soms gebruiken we meer dan vijftig paar sokken in een dag.

De gewonde militairen die hier binnengebracht worden, zijn meestal doordrenkt van nvocht door hun verblijf in de loopgraven. Al hun kleding moet gewisseld worden. Zou je voor de verandering sokken zonder hiel kunnen zenden; losjes gebreid. Ze zijn zo nuttig bij bevroren voeten : we doen ze hen aan boven kussenvulling.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

Wie de oorspronkelijke brief wil lezen, kan daarvoor terecht op deze webpagina : http://www.edithappleton.org.uk/EarlyLetters/Letter19150223_transcript.pdf

Edith Appleton

Edith Appleton

Edith Appleton (1877, 1958) heeft tijdens de oorlog een dagboek bijgehouden. De Groote Oorlog begon voor haar toen ze op 10 oktober 1914 in Oostende aankwam. Volgens een website aan haar gewijd is de brief van 23 februari 1915 geschreven in Hazebrouck, Frans-Vlaanderen.

Voor haar moed en toewijding kreeg ze meerdere medailles waaronder de “military OBE”, het “Royal Red Cross” en ook een Belgische Koningin-Elisabeth-medaille.

meer informatie over Edit Appleton

http://anurseatthefront.org.uk/about-edie/

https://twitter.com/ediesdiaries

http://www.illustratedfirstworldwar.com/first-world-war-series-sister-edith-appleton/

door

Roosje Vecht raakt zwaar gewond in Veurne

Roosje Vecht

Roosje Vecht

Roosje Vecht is een Nederlandse verpleegster die aan het Ijzerfront heeft gewerkt. Ze is de oudste dochter (geboren op 18 juli 1881 in Elburg) van Mozes Vecht en Diena van Hamberg. Roosje trekt naar Amsterdam om er verpleegster te worden. Bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog biedt ze zich aan bij het Rode Kruis. Ze werkt voor het “Belgian Field Hospital” in Antwerpen en na de val van de stad trekt ze met het Belgische leger mee naar Veurne.

Op 23 januari 1915 wordt ze zwaargewond tijdens een bombardement op Veurne als ze het hospitaal verlaat. Haar rechterbeen wordt verbrijzeld tot boven de knie. Men brengt haar nog haar het hospitaal “LOcéan” in De Panne, maar door het bloedverlies sterft ze.

Hieronder geven we een fragment weer van de graphic novel “Elsie en Mairie” van Ivan Petrus Adriaenssens die het bombardement van Veurne op die noodlottige dag weergeeft.

Roosje Vecht is niet vergeten ! Dat bewijst het feit dat er een herdenkinsgplechtigheid is 100 jaar na haar overlijden

RoosjeVecht01

RoosjeVecht02

bronnen

https://debliedemaker.wordpress.com/2014/08/13/roosje-vecht-de-enige-nederlandse-gesneuvelde-uit-wo-i/

http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-veurne/herdenking-roosje-vecht-a2191783/

Ivan Petrus Adriaenssens, Elsie en Mairie – engelen van Flanders Fields, Lannoo

door

L’Océan ontvangt de eerste gewonden in De Panne

In het Rode Kruishospitaal L’Océan aan de Nieuwpoortlaan in De Panne arriveren de eerste gewonden op 21 december 1914. Een dertigtal dokters en zowat tweehonderd leden verplegend personeel staan klaar om hen te verzorgen. De meerderheid van de verpleegsters zijn van Britse oorsprong. Zij zijn gewend aan de militaire tucht in oorlogshospitalen, in tegenstelling tot hun lokale collega’s. De hier beoefende geneeskunde is van een hoog niveau en tal van landen sturen dan ook personeel om de hier toegepaste technieken onder de knie te krijgen.

hotel l'Océan voor de oorlog

hotel l’Océan voor de oorlog

AntoineDepageL’Océan was in feite een hotel voor de oorlogsjaren. Het is op vraag van dokter Antoine Depage gesteund door koningin Elisabeth dat het hotel werd omgebouwd tot een fronthospitaal.Dokter Depage had al ervaring opgedaan tijdens de balkanoorlog van 1912. Door deze ervaring kiest hij er in 1914 voor om een hospitaal te openen vlakbij de frontlijnen. Hij is ervan overtuigd dat de korte afstand tussen het front en het hospitaal mensenlevens zou redden. De capaciteit van het hospitaal gaat van 200 naar 1200 bedden en in noodgevallen worden tot 2000 bedden voorzien. L’Océan blijft actief tot 15 oktober 1919. Daarna wordt het opnieuw een hotel. In 1961 wordt het gebouw afgebroken.

Dokter Antoine Depage sterft in 1925 op 63-jarige leeftijd.

bronnen

oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

http://www.depanne.be/product/1403/32-rode-kruishospitaal-locean

https://sites.google.com/site/debliedemaker/geschiedenis-1/rode-kruis-hospitaal-l-ocean

video is beschikbaar op http://www.europeana1914-1918.eu/fr/europeana/record/08623/13064?edmvideo=true&iframe=true&width=657&height=510

door

les gueules cassées – verminkte soldaten

ChambreDesOfficiers

Tijdens de eerste wereldoorlog stond de geneeskunde ver genoeg om soldaten te helpen overleven die in de 19e eeuw gestorven zouden zijn. Maar dat ging wel ten koste van het leren leven met gruwelijke verminkingen, ook in het gezicht. Soldaten wiens gezicht vreselijk verminkt waren, noemden de Fransen “les gueueles cassées”, letterlijk de gebroken smoelen. De geneeskunde stond immers niet ver genoeg op het vlak van plastische chirurgie.
De film “la chambre des officiers” gaat over officieren die zwaar gewond van het slagveld zijn terug gevoerd en die moeten leren leven met hun verminkingen in het gelaat. Een bijzonder indrukwekkende film.