Belgische korporaal pleegt lustmoord in Harderwijk

Woutje Van de Velde, een 6-jarig Nederlands meisje, sterft op 13 januari 1917 ten gevolge van een zedenmisdrijf gepleegd door een Belgische korporaal. De man is een van de ongeveer vijftienduizend Belgische militairen die geïnterneerd zijn in het zogenaamde Belgenkamp nabij Harderwijk.

Omdat Nederland neutraal is en wil blijven, worden militairen uit bij de oorlog betrokken landen geïnterneerd zodra ze de Nederlandse grens overschrijden. Voor nogal wat militairen is een vlucht naar Nederland dan ook een ontsnapping aan de oorlog.

Een afgezaagde boomstam markeert het graf van Woutje van de Velde op de Gemeentelijke Begraafplaats van Harderwijk. De dader wordt eerst veroordeeld tot vijftien jaar tuchthuis en vervolgens in hoger beroep ontoerekeningsvatbaat verklaard en vrijgesproken. De krijgsraad beslist dan hem in een krankzinnigengesticht op te sluiten.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

grafzerk-woutje-van-de-velde

grafzerk Woutje Van de velde

carte blanche voor de U-boot

Op een vergadering in Pless (nu Pszczyna in Polen) beslist de Duitse legerleiding op 9 januari 1917 om voortaan onderzeeërs in te zetten zonder enige restrictie. Voorheen werden schepen uit neutrale landen zoals de Verenigde Staten ontzien. De twee belangrijkste redenen voor de Duitsers om hun onderzeeërs zonder voorbehoud in te zetten waren de minder gunstige ontwikkeling van de oorlog en de sterk toegenomen getalsterkte van deze boten.

Gedurende deze zogenaamde U-boot-conferentie opperen sommigen de vrees dat men de tot dan toe neutrale Verenigde Staten zal betrekken in de oorlog. Omwille van deze Duitse beslissing verbreken de Amerikanen de diplomatieke relaties, maar de aanvangsdatum van de duikbotenoorlog zonder restricties blijft behouden op 1 februari 1917.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

ubootsimulator

Neergestort in Ploegsteert

mottershead_thomas

Thomas Mottershead

Tijdens een gevecht op 7 januari 1917 met twee Duitse vliegtuigen slaagt Thomas Mottershead erin om een ervan neer te halen, maar het tweede treft zijn brandstoftank. De tweede man aan boord, luitenant W.E. Gower, slaagt er niet in om het ontstane vuur te doven met zijn handblusser. Gehuld in vlammen lukt het Mottershead toch nog om het toestel neer te zetten. Enkele dagen later overlijdt hij aan zijn brandwonden, vijf dagen voor zijn 25ste verjaardag.

Na zijn dood ontvangt Thomas Mottershead het Victoria Cross, de hoogste en meest prestigieuze onderscheiding voor Britse troepen. Tijdens de eerste wereldoorlog worden slechts 628 van deze militaire eretekens toegekend.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

Mottershead_1917.jpg

besneeuwde loopgraven aan Ijzerfront

Raoul Snoeck heeft er een maand opleiding in Frankrijk opzitten als hij op 1 januari 1917 terug naar België komt met zijn compagnie. Na 2 dagen rust keert hij terug naar de loopgraven.

6 januari 1917 : In de loopgraven van Noordschote. De winter is guur. Het vriest dat het kraakt. ’s Nachts gaan we op verkenning over et ijs. Dat is prettig in een kalme sector. We bevinden ons hier op grote afstand van de vijand en de Moffen laten ons met rust.

10 januari 1917 : In rustperiodes krijgen we veel oefeningen. Vandaag keren we terug naar de loopgraven, waar het eentonige leventje herbegint. Ik moet voor vierentwintig uur naar de voorposten waar ik in 1915 tweemaal gewond raakte.

16 januari 1917 : Naar Stavele op rust. Het 4e linie komt ons aflossen.

bron : Raoul Snoeck, n de modderbrij van de IJzervallei, uit het Frans vertaald door André Gysel, Snoeck-Ducaju & Zoon

Winter1917_01.jpg

 

August Verveynne aan het Ijzerfront

augustverveynneBehalve eindeloos veel doden en talrijke gewonden telt een oorlog ook talloze slachtoffers die invalide blijven. Eén van hen is August Verveynne, die op 6 januari 1917 met zijn strijdmakkers aan het front arriveert na een opleiding van minder dan drie maanden. Samen met zijn eenheid vecht hij op diverse plaatsen aan de Ijzer.

Ruim een jaar later, in 1918, raakt August, die afkomstig is van Pervijze, zwaargewond aan beide benen door de ontploffing van een obus. Gedurende anderhalf jaar wordt hij naar diverse hospitalen gezonden, onder meer in De Panne, Gravelines, Vinkem en Brussel. Op 29 oktober 1919 mag hij met verlof zonder soldij en ruim een week later wordt hij definitief ontslagen, met een oorlogsinvaliditeit van 50%.

bronnen
oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds
http://www.pervijze.be/oudstrijders/VerveynneA.htm

de dwangarbeiders van Sint-Amands

Tijdens de maandelijkse controlevergadering van 4 januari 1917 in Sint-Amands voor de mannen tussen 18 en 55 jaar wijzen de Duitsers er 35 aan om voor hen te werken. Nog dezelfde dag moeten ze op de trein, ofwel naar Duitsland, ofwel achter het Duitse front in Noord-Frankrijk. Bij hun vertrek is een dertigtal ulanen aanwezig om in te grijpen bij het minste teken van verzet. Meestal blijven de mannen 6 maanden weg. Alleen de zieken komen vroeger naar huis.

Na hun terugkeer vertellen de erg uitgeputte mannen over de ellendige behandeling, de slagen en de vreselijk slechte voeding.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

La déportation des ouvriers belges en Allemagne.qxd

de jaarovergang voor Herbert Sulzbach

Herbert Sulzbach is aan de Somme gelegerd bij de Duitse artillerie. Tijdens de jaarovergang 1916-1917 noteert hij het volgende in zijn dagboek.

24 december 1916 : Deze kerstavond is de derde die ik aan het front doorbreng. Dit keer houden de Fransen geen rekening met de mooiste van alle feestdagen en om 7 uur ’s avonds moet ik schuilen voor een bombardement. Iedereen is erg op zijn hoede en hoewel er geen grootschalige aanvallen meer zijn, zijn er nog steeds schermutselingen langs het ganse Sommefront. Later op de avond ga ik langs de verschillende posities van onze artilleristen en we bezoeken onze kameraden in de loopgraven waar er volop Stille Nacht gezongen wordt. De post is de voorbije nacht bezorgd en iedere soldaat heeft een geschenk gekregen. Er zijn ook versterkingen aangekomen en deze nieuwelingen krijgen nu een idee wat het betekent Kerstmis te vieren in de frontlinies.

26 december 1916 : We stappen door Biaches dat aan de Somme gelegen is. Het dorp bestaat in feite niet meer. Onze frontlinies lopen dwars door de vernielde huizen en kelders. Je krijgt de indruk dat de frontlinies nog de veiligste plek zijn. Op onze tochten tussen de posities van onze batterijen en de frontlinies liggen we geregeld onder vuur en moeten we dekking zoeken.

31 december 1916 : Ook al zijn de laatste weken aan de Somme heftig geweest, toch hebben onze frontlinies in het westen niets aan kracht ingeboet. Op alle andere oorlogsfronten hebben we overwinning op overwinning behaald. Onze hoop op vrede in het nieuwe jaar is daarom gerechtvaardigd.
Ons nieuwjaarsfeestje aan de Somme met de nodige drank was bijzonder vrolijk, alles in acht genomen. De verschillende eenheden wensten mekaar gelukkig nieuwjaar langs de telefoon.
Het vredesaanbod van onze Keizer schijnt afgewezen te zijn door de geallieerden.

bron : Herbert Sulzbach, with the German guns, Pen & Sword Military

weihnachten1916

einde training voor Raoul Snoeck

November en december 1916 waren trainingsmaanden voor Raoul Snoeck. Maar eindelijk komt dan het moment dat Raoul de opleiding in Frankrijk kan stoppen en terug naar België mag gaan.

24 december 1916 : We zijn nog altijd in Mailly, waar we elke dag oefeningen uitvoeren. Vandaag hebben we met de hele divisie de aanvalsgolven bestudeerd. Da verloopt als volgt : een eerste lijn soldaten rukt op naar een aangeduide stelling, een tweede neemt posities in voor de eerste en zo gaat dat maar door. Ze gelijken op de golven van de zee die uitdienen op het strand. Helaas, hoeveel soldaten zullen er niet sneuvelen voor de inname van et uiteindelijke doel !

26 december 1916 : Alle mannen verlangen naar België terug te keren, achter de Ijzer. Vandaag heeft een bataljon Franse soldaten een demonstratieaanval uitgevoerd met vlammenwerpers en granaten in aanwezigheid van het voetvolk van onze divisie en van Franse infanteristen.

31 december 1916 : De 6e divisie komt ons vervangen en we zijn allen heel blij naar België terug te mogen.

1 januari 1917 : Om zeven uur ’s morgens vertrekken we om de trein te nemen op zeven kilometer van Mailly. We stappen op om negen uur ’s avonds en reizen gedurende zesendertig uur : de enen uitgestrekt op stro in beestenwagons, de anderen als haringen in een ton in derdeklascompartimenten. Bij aankomst in Adinkerke krijgen we twee dagen rust in De Panne.

bron : Raoul Snoeck, in de modderbrij van de Ijzervallei, uit het Frans vertaald door André Gysel, Snoeck-Ducaju & zoon.

Mailly_EnterrementdelaClasse.jpg