Herbert Sulzbach is aan de Somme gelegerd bij de Duitse artillerie. Tijdens de jaarovergang 1916-1917 noteert hij het volgende in zijn dagboek.

24 december 1916 : Deze kerstavond is de derde die ik aan het front doorbreng. Dit keer houden de Fransen geen rekening met de mooiste van alle feestdagen en om 7 uur ’s avonds moet ik schuilen voor een bombardement. Iedereen is erg op zijn hoede en hoewel er geen grootschalige aanvallen meer zijn, zijn er nog steeds schermutselingen langs het ganse Sommefront. Later op de avond ga ik langs de verschillende posities van onze artilleristen en we bezoeken onze kameraden in de loopgraven waar er volop Stille Nacht gezongen wordt. De post is de voorbije nacht bezorgd en iedere soldaat heeft een geschenk gekregen. Er zijn ook versterkingen aangekomen en deze nieuwelingen krijgen nu een idee wat het betekent Kerstmis te vieren in de frontlinies.

26 december 1916 : We stappen door Biaches dat aan de Somme gelegen is. Het dorp bestaat in feite niet meer. Onze frontlinies lopen dwars door de vernielde huizen en kelders. Je krijgt de indruk dat de frontlinies nog de veiligste plek zijn. Op onze tochten tussen de posities van onze batterijen en de frontlinies liggen we geregeld onder vuur en moeten we dekking zoeken.

31 december 1916 : Ook al zijn de laatste weken aan de Somme heftig geweest, toch hebben onze frontlinies in het westen niets aan kracht ingeboet. Op alle andere oorlogsfronten hebben we overwinning op overwinning behaald. Onze hoop op vrede in het nieuwe jaar is daarom gerechtvaardigd.
Ons nieuwjaarsfeestje aan de Somme met de nodige drank was bijzonder vrolijk, alles in acht genomen. De verschillende eenheden wensten mekaar gelukkig nieuwjaar langs de telefoon.
Het vredesaanbod van onze Keizer schijnt afgewezen te zijn door de geallieerden.

bron : Herbert Sulzbach, with the German guns, Pen & Sword Military