Het Nieuw-Zeelandse troepenschip Tahiti is onderweg naar Europa wanneer de Spaanse griep toeslaat. Een van de soldaten aan boord die de ziekte overleeft, houdt een dagboek bij. Op 2 september 1918 is het schip bijna twee maanden onderweg.
Een mooie dag, de zee spiegelt als glas. Er treedt somberheid in wanneer ons verteld wordt dat er weer drie doden zijn. Om 11 u worden vier mensen begraven. De kolonel verzorgde de uitvaartdienst die erg ontroerend was. In de namiddag zijn er weer twee begrafenissen en er is ondertussen nog iemand overleden. Ook op de andere schepen van de vloot was men bezig met begrafenissen.
Een van de doden is de klarinettist van de muziekband op ons schip : wat een muzikant was hij ! Het vreemde aan de ziekte is dat grote sterke mannen er het ergst aan toe zijn, terwijl zij ook als eersten sterven.
bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds
Tweede luitenant Henare Mokena, afkomstig van Te Araroa, het meest westelijke puntje van Nieuw-Zeeland, ligt te wachten totdat hij sterft op een draagberrie in een schuilplaats ergens in het gebied van de Somme. In zijn ene hand heeft hij een brandende sigaret, de andere is toegetakeld door een ghranaat.
Martinus Evers 