Italië

door

de Szent Istvan zinkt

Het slagschip S.M.S Szent Istvan van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie gaat op 10 juni 1918 ten onder tijdens haar eerste belangrijke opdracht.

De bouw ervan in Rijeka (Kroatië) liep vertraging op door het uitbreken van de eerste wereldoorlog, maar het schip wordt dan toch opgeleverd in december 1915. Het grootste deel van haar bestaan ligt de SMS Szent Istvan aan de kade in Pula (Kroatië). Ze vaart alleen af en toe uit voor schietoefeningen.

Op 9 juni 1918 vertrekt het schip dan toch voor een belangrijke opdracht : een aanval op de geallieerde zeeblokkade in de straat van Otranto, tussen Korfoe en Brindisi. Onderweg naar of van dat doel beschieten twee Italiaanse torpedomotorboten de Szent Istvan, die kapseist en vervolgens zinkt. Alle 89 bemanningsleden brengen het er levend van af.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

SzentIstvan_1918

door

de Pasubio ontploft

De Pasubio is een bergtop, die deel uitmaakt van de Vicentijnse Alpen tussen Trentino-Alto Adige en Veneto. Vanaf juni 1916 tot november 1918 is deze berg het toneel van bloedige gevechten tussen het Italiaanse en Oostenrijks-Hongaarse leger. Hij heeft dan ook de bijnaam “berg van de 10.000 doden”. Net zoals elders aan het westelijk front verstarren de gevechten in schermutselingen rond loopgraven en eerste linies.

In 1917 begint een nieuwe fase in de gevechten als beide kanten ondergronds gaan en zo de posities van de vijand willen ondermijnen om hen zo in de lucht te doen springen. Tussen april 1917 en maart 1918 ontploffen negen mijnen (4 Italiaanse en 5 Oostenrijkse) zonder dat er een doorbraak geforceerd kan worden.
De meest krachtige ontploffing wordt veroorzaakt door een Oostenrijkse mijn van 13 maart 1918, bereid met 50.000 kg zware explosieven. De Italianen verliezen daarbij hun voorste posities zonder dat de eerste linies elders in gevaar komen.

bronnen
https://de.wikipedia.org/wiki/Pasubio
http://www.storiaememoriadibologna.it/il-pasubio-una-montagna-in-guerra-813-evento

Pasubio_19180313

door

Venetië gebombardeerd

Oostenrijks-Hongaarse vliegtuigen bombarderen doelen in het centrum van Venetië. Veel Venetianen zoeken een toevlucht in het Lido of op Giudecca, een eiland in de lagune. De stad heeft al meerdere bombardementen doorstaan maar dit van 27 februari 1918 is toch wel bijzonder hevig.

Terreinwinst is niet meteen de bedoeling van dit bombardement. Het is eerder van strategische aard, met de bedoeling de bevolking te demoraliseren.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

Venezia-Veduta-della-Birreria-Spiess-distrutta-26-27-febbraio-1918

 

door

begin van het kampleven

Op 20 december 1917 arriveert de Italiaanse soldaat Paolo Monelli op zijn eindbestemming, een oud kasteel in Salzburg dat is omgebouwd tot een krijgsgevangenenkamp. Hij heeft nu bijna twee weken gemarcheerd, ingeklemd in een colonne van vermoeide, gedemoraliseerde krijgsgevangenen met kapotte uniformen en afgerukte medailles en rangonderscheidingstekens. Soms hebben mensen om eten gevochten, soms is er bonje ontstaan als gevangenen de ontbinding ten gevolge van de gevangenschap hebben gebruikt om de eerder zo harde discipline te doorbreken en los te gaan op hun officieren. Velen zijn blij dat hun oorlog nu eindelijk ten einde is en schromen niet om hun vreugde te tonen.

Maar Monelli heeft ook kunnen zien dat de tegenstander, in zijn triomf, aanzienlijke problemen heeft : van de Oostenrijks-Hongaarse soldaten die de colonne gevangenen vanaf de kant van de weg tevreden stonden te bekijken, waren velen ondervoed en mager. De vijand moet bovendien een wanhopig gebrek aan mensen hebben, want hij heeft meerdere bultenaren gezien en zelfs een dwerg. Vandaag begint het kampleven voor hem en de anderen. Monelli schrijft in zijn dagboek :

Op 20 december arroveren we bij het fort in Salzburg – een grimmige kazerne met setile dikke muren op de top van een ontoegankelijke heuvel, zonder zon, rillend van de kou in lege zalen. In de noordelijke winter, met mist en sneeuw om ons heen, wordt de gedachte aan het traditionele kerstfeest een kwelling.

bron : Peter Englund, de schoonheid en het verdriet van de oorlog, Spectrum

ItaliaanseKrijgsgevangenenCaporetto

 

door

gevechten om Monte Grappa

Na de slag om Caporetto (lees hier meer daarover) is het Italiaanse leger in volle terugtocht en op zoek naar een nieuwe frontlinie waar ze zich kunnen ingraven. Een volledige leger van 350.000 Italiaanse soldaten is verloren gegaan : 50.000 zijn gesneuveld, de rest is krijgsgevangen genomen. De Italiaanse divisies die nog niet verloren zijn gegaan, vluchten in de richting van de Piave rivier. Op 15 november 1917 is een Oostenrijks-Hongaarse divisie erin geslaagd de Piave over te steken en staan ze op 25 kilometer van Venetië.

De Monte Grappa is het gedeelte van de nieuwe Italiaanse frontlijn dat zich achter de Piave bevindt. Hier willen de Duitse en Oostenrijks-Hongaarse troepen een doorbraak forceren. Een aanval op het in de rotsen uitgehouwen Italiaanse fort is absoluut onmogelijk. De beslissing zal dus op de flanken van de Monte Grappa moeten vallen. Op 16 november 1917 veroveren Oostenrijks-Hongaarse soldaten de Monte Tomacito en Monte Roncone. Ze blijven verder vechten tot ze op 20 november de Col della Beretta en Monte Fontanasecca hebben veroverd. Op 22 november valt Monte Tomba in Oostenrijks-Hongaarse handen en staan ze op 2 kilometer van de top van Monte Grappa. De gevechten zijn bijzonder hevig : op 24 uur tijd wisselen de loopgraven op Monte Pertica zeven maal van eigenaar. Uiteindelijk is het Oostenrijks-Hongaarse Kaiserliche und Königliche Armee de overwinnaar. Dan treedt een pauze op want alle partijen zijn uitgeput en willen eerst nieuwe troepen en voorraden laten aanrukken.

bron : http://www.worldwar1.com/heritage/mtg1.htm

 

MonteGrappa_1917_02

door

geallieerde top in Rapallo

De twaalfde slag aan de Isonzo, ook bekend als de slag bij Caporetto,  heeft zware gevolgen voor het Italiaanse leger. Op 2 weken tijd heeft het Italiaanse leger zich 130 kilometer teruggetrokken tot in het hart van de Veneto regio. Duitse en Oostenrijks-Hongaarse eenheden vertragen echter hun opmars omwille van de verlengde aanvoerlijnen tot ze ten slotte gestopt worden aan de Piave begin november.

Honderdduizenden Italiaanse soldaten zijn gevangen genomen of gedeserteerd. Meer dan 2 miljoen Italiaanse burgers leven nu in bezet gebied. Naast een militaire crisis hebben de Italiaanse autoriteiten nu ook een vluchtelingencrisis.

Als antwoord op die crisis houden de geallieerden een topconferentie in Rapallo aan de Italiaanse Riviera. De kersverse Italiaanse premier Orlando ontvangt er zijn collega’s Lloyd George (Groot-Brittannië) en Painlevé (Frankrijk). Allen zijn vergezeld van diplomatieke en militaire leiders. Ze besluiten om een Opperste Oorlogsraad op te richten om zo de oorlogsinspanningen meer op elkaar af te stemmen. Deze raad zal in Versailles bij Parijs zetelen en worden bijgestaan door een comité van militaire vertegenwoordigers: de generaals Ferdinand Foch (Frankrijk), Sir Henry Wilson (Groot-Brittannië) en Luigi Cadorna (Italië).

bronnen
http://www.centenarynews.com/article/100-years-ago—italy-defeated-at-battle-of-caporetto
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/drafts/Wetenschap/100-jaar-geleden–canadezen-in-passendale–eerste-amerikanen-sne/

Rapallo_1917

door

nieuws van Caporetto dringt door

3 november 1917 is een mistige dag aan het front bij Ieper en de vliegtuigen blijven aan de grond. Wel dringt nieuws van een Oostenrijks communiqué door. Aan het Italiaanse front zouden ze de voorbije dagen zestigduizend nieuwe krijgsgevangenen gemaakt hebben en zevenhonderd kanonnen in beslag genomen hebben.

Onderpastoor Achiel Van Walleghem hoort dat de Belgische soldaten fel onder de indruk zijn en menen dat de vijand onmogelijk te verslaan is. Het verlangen naar vrede neemt oe.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

WWI - Italy - Prisoners 1917

door

terugkeer van de naamlozen

De Hongaarse cavalerist Pal Kelemen beschrijft op 1 november 1917 de terugkeer van een Oostenrijks-Hongaars bataljon tijdens de twaalfde slag van Isonzo (ook bekend als de slag van Caporetto).

OF de soldaten nu naar beneden lopen of stilstaat, tegengehouden door de mensen voor hen, of aan de kant van de weg gaan liggen, het is onmogelijk voor te stellen dat de staatslieden en generaals de monarchie verdedigen met hun inzet in de strijd. Het is evenmin mogelijk je voor te stellen dat deze kapotte, geteisterde groep mannen met hun ruige baarden, hun verkreukelde, natte en vieze uniformen, hun versleten schoeisel en hun uitgeputte gezichten in de regel “onze dappere infanterie” wordt genoemd.

Bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

Bij deze tekst vond ik niet een passende foto. Daarom heb ik gekozen voor het schilderij “den Namenlosen” van Albin Egger-Lienz.

albin-egger-lienz-den-namenlosen

door

raid van Rommel

Op 24 oktober 1917 begint de slag van Caporetto (lees meer daarover in dit bericht). In deze slag gebruikten Duitse en Oostenrijks-Hongaarse divisies de nieuwe tactieken ontwikkeld door de stormtroepen : het vermijden van sterke concentraties vijandelijke soldaten en kiezen voor diepe infiltratie.  De slag zou duren tot 19 november 1917 als de Duits-Oostenrijks-Hongaarse opmars gestopt wordt.

Tijdens deze slag is er één Duitse officier die erin slaagt om op 2 dagen tijd 9.000 Italianen krijgsgevangen te maken en 3 bergtoppen te veroveren op 2 dagen tijd : Erwin Rommel. Hij is commandant van het Württembergisches Gebirgs-Bataillon. Dit bataljon start aan de slag ten zuiden van Tolmino en staErwin_Rommelat tegenover 3 bergtoppen : Monte Cragonza, Mrzli en Matajur. Tijdens de opmars kiest het bataljon ervoor om frontale aanvallen te vermijden en in plaats daarvan via onverwachte paden de Italianen aan te vallen daar waar ze niet verwacht worden. Monte Cragonza wordt zo ingenomen na een nachtelijke klim. Tussen de toppen van Mrzli en Matajur slagen de Duitsers erin 1500 Italianen tot overgave te dwingen. Als Rommel de Matajur wil aanvallen, roept majoor Sproesser zijn bataljon terug. De grote aantallen krijgsgevangenen geven hem de indruk dat het doel al bereikt is.

Rommel houdt echter 100 soldaten en zes machinegeweren achter en vat met deze kleine groep de aanval op de Matajur aan. Voor de Italianen door hebben hoe weinig talrijk de Duitsers zijn, hebben ze zich al overgegeven. Op 2 dagen tijd hebben Rommels soldaten vijf Italiaanse regimenten vernietigd en 9.000 krijgsgevangenen gemaakt. Het bataljon verliest 36 soldaten, waarvan er zes sneuvelen.

bron
http://michaeltfassbender.com/nonfiction/the-world-wars/battles-and-campaigns/rommel-at-caporetto-1917/

 

 

 

de slag bij Caporetto
door

de slag bij Caporetto

De slag bij Caporetto of twaalfde slag bij de Isonzo is een gecombineerde Oostenrijks-Hongaarse en Duitse actie waarbij de Italiaanse linies doorbroken worden. De eerste elf slagen zijn allemaal overbodig geweest wat terreinwinst betreft, maar ze hebben het Oostenrijks-Hongaarse leger wel ernstig uitgeput. Paul von Hindenburg en Erich Ludendorff schieten daarom met 6 Duitse divisies te hulp. De Italiaanse opperbevelhebber Luigi Cadorna heeft via deserteurs en vliegtuigverkenningen wel door dat de Duitsers er activiteiten ontwikkelen maar weet niet op welke schaal.

Onder bevel van generaal Otto von Below gaan 9 Oostenrijks-Hongaarse en 6 Duitse divisies op 24 oktober 1917 bij Caporetto in de aanval. De verwachtingen zijn laag en de aanval is meer bedoeld om de Oostenrijkers wat lucht te verschaffen. Begeleid door bombardementen, gasaanvallen en rookgordijnen rukken de Duitsers en Oostenrijks-Hongaarse soldaten op en rennen dwars door de Italiaanse verdediging heen. De eerste dag rukken ze 25 kilometer op. De Italianen kunnen zich pas 30 kilometer ten noorden van Venetië reorganiseren.

De slag kost het Italiaanse leger 300.000 man van wie 90% krijgsgevangen wordt gemaakt. Cadorna wordt ontslagen en er komt een nieuwe premier aan de macht Vittorio Orlando. Nu de Duitsers er zitten, sturen ook de Fransen 6 divisies en de Engelsen 5 divisies naar Italië.

bron : Roel Tanja, een korte geschiendenis van de eerste wereldoorlog, BBNC uitgevers

Caporetto1917_02.jpg