matige triomfberichten van de K.u.K. Armee

Het hoofdkwartier van het Oostenrijks-Hongaarse leger (Kaiserliche und Königliche Armee, afgekort K.u.K. Armee) geeft op 16 juni 1918 informatie vrij over de gevechten aan de Piave gisteren. De keizerlijke troepen zouden maar liefst zestienduizend gevangenen gemaakt hebben. Daarnaast stelt de mededeling ook dat de troepen van de majesteit later op de dag weer een deel van het verworven terrein moesten prijsgeven, meer bepaald het gebied rond de berg Ranieri.

Hoeft het gezegd dat de grote massa gevangenen die hier vermeld wordt in schril contrast staat met de eindnederlaag van de K.u.K. Armee in het gebied van de piassen, ongeveer een week later ?

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

LeoSpitzer_Lettere_PriogionieriItaliani

Slag van de Piave

Slag van de Piave

Tijdens de slag van de Piave trekt het Oostenrijks-Hongaarse leger op 15 juni 1918 ten aanval in Trentino met de bedoeling Verona in te nemen. Het Italiaanse leger dat ook een aantal Franse en Britse manschappen omvat, slaagt er middels tegenaanvallen in om de tegenstander af te houden. In een week tijd verliezen de aanvallers ongeveer veertigduizend soldaten.

Deze Oostenrijks-Hongaarse nederlaag wordt gezien als de aanzet tot de uiteindelijke val van de dubbelmonarchie. Zoals wel vaker hebben veldslagen meerdere namen : deze staat ook bekend als de Zweite Schacht am Piave of Battaglia del Solstizio.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

Pontonniers_Piave_1918

Unternehmen Gneisenau

De Duitse legerleiding heeft haar plannen voor het lenteoffensief, de Kaiserschlacht, ingedeeld in vier fasen. Op 9 juni 1918 begint de vierde fase, codenaam Gneisenau. De Duitsers beginnen de aanval over een front van 35 kilometer breed in de regio rond Montdidier en Noyon, ongeveer 20 kilometer ten noorden van het bos van Compiègne. De Fransen zijn op de hoogte van de Duitse plannen omdat ze hun gecodeerde berichten kunnen ontcijferen.

De Duitse artillerie beschiet de Franse troepen met gifgasgranaten omdat het gas daarvan lang blijft hangen in de dalen van het heuvelachtige landschap. Aanvankelijk boeken de Duitsers terreinwinst maar de Fransen drijven hen terug.

De door de Duitsers zo verhoopte doorbraak richting Parijs komt er niet. En zal er ook niet meer komen.

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds

DuitseOffensieven_1918

het Artois-offensief

Als onderdeel van het Artois-offensief van de Franse opperbevelhebber generaal Joseph Joffre – zijn 2e grote aanval na het Champagne-offensief – bestormen de Britten samen met Canadezen en Indiërs op 9 mei 1915 het dorpje Neuve-Chapelle en zes dagen later, op 15 mei 1915 Festubert, beiden in de buurt van Ieper. Na een bombardement van vier dagen, waarbij 100.000 granaten worden afgevuurd, maken de vooral Indische troepen in eerste instantie snelle progressie. De Duitsers trekken zich terug naar een linie vlak voor het dorp.

Sikhs_Festubert1915

Een tweede Canadese aanval op 18 mei 1915 tijdens hevige regenval levert geen terreinwinst op; de Duitsers versterken hun posities met extra reservetroepen. Festubertkaart1915Een hernieuwde poging op 20 mei 1915, die zeven dagen zal duren, resulteert uiteindelijk in de verovering van Festubert. Alles bij elkaar zijn de Britten minder dan een kilometer opgeschoten. De slag kost de geallieerde troepen 16.000 slachtoffers.

Ondertussen proberen de Fransen bij Artois de 60 meter hoge heuvelrug van Vimy te bereiken. Deze plek geeft een prachtig overzicht op de vlakte van Douai. In mei, juni en september 1915 doen de Fransen hardnekkige pogingen om deze heuvels te veroveren. Hoewel de dorpen Carency, Neuville-Saint-Vaast en Souchez wel worden veroverd, wordt de heuvelrug van Vimy niet bereikt, zodat die onder Duitse controle blijft. Alles bij elkaar vergt de aanval 150.000 slachtoffers, zonder dat het hoofddoel ooit serieus bedreigd wordt.

bron : Roel Tanja, een korte geschiedenis van de eerste wereldoorlog, BBNC Uitgevers