Op 4 juli 1920 ondertekenen vertegenwoordigers van de Hongaarse regering het verdrag met de geallieerden. Het verdrag is genoemd naar het paleis “Grand Trianon”, gelegen in Versailles. Eerder zijn daar la verdragen ondertekend met Duitsland, Oostenrijk en Bulgarije. En nu is dus Hongarije aan de beurt.

Voor de Hongaarse degelatie onder leiding van graaf Albert Apponyi is het een bittere pil. Hongarije wordt gereduceerd tot 29% van zijn grondgebied. Het verloren grondgebied gaat naar Roemenië, Tsjechoslowakije, Joegoslavië en Oostenrijk. In die gebieden zijn de Hongaren niet in de meerderheid, maar er wonen nu wel aanzienlijke Hongaarse minderheden in andere landen. Het totaal wordt geraamd op 3,3 miljoen Hongaren die niet meer in eigen land wonen.

Met het verlies van grondgebied verliest Hongarije het merendeel van zijn mijnen, bossen en bronnen van ruwe materialen. Ook het spoorwegennetwerk wordt lamgelegd door het feit dat de nieuwe grenzen systematisch de verbindingslijnen tussen de grote steden doorkruisen. Voortaan kan men alleen via Boedapest van de ene stad naar de andere sporen wat de binnenlandse transportkosten van mensen en goederen aanzienlijk verhoogt. Met Fiume verliest Hongarije zijn enige zeehaven , waardoor de uitvoer naar het buitenland veel duurder wordt. Bovendien neemt de werkloosheid zorgwekkend toe: niet alleen door de ontslagen soldaten maar ook door de toevloed van honderdduizenden Hongaarse vluchtelingen die de etnische zuiveringen in de omringende nieuwe staten willen ontvluchten. De zware schadeloosstelling die het land aan de overwinnaars moet betalen, maakt het onmogelijk om een financieel gezond beleid te voeren.

Net zoals men in Duitsland spreekt over het “dictaat van Versailles” zal de term “dictaat van Trianon” door alle Hongaarse partijen gebruikt worden. Hongaarse politici proberen de grenzen van weleer te herstellen en krijgen daarvoor gehoor bij Oostenrijk, Duitsland en Italië.

bron : https://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag_van_Trianon