Op 5 februari 1919 begint een staking bij Riegos y Fuerza del Ebro, filiaal van het elektriciteitsbedrijf Barcelona Traction Light and Power. Dit bedrijf staat in de volksmond bekend als “la Canadiense”, omdat het kapitaal voornamelijk vanuit Canada kwam. De staking duurt 44 dagen en slaagt erin na verloop van tijd om een groot deel van de Catalaanse industrie lam te leggen.

Aan de oorsprong van deze staking ligt een ontslag van acht bediendes bij de boekhouding van Riegos y Fuerza del Ebro. Uit solidariteit leggen  bediendes van de boekhouding op 5 februari 1919 het werk neer en ze eisen dat hun 8 ontslagen collega’s weer in dienst genomen worden. Op vraag van de bedrijfseigenaar wordt de politie ingeschakeld waarop vanaf 8 februari ook andere afdelingen in staking gaan. De eisen van de stakers breiden zich ook uit : naast het weer in dienst nemen van de ontslagen bediendes eisen ze loonsverhoging.
De vakbond Confederacion Nacional del Trabajo (CNT) ondersteunt de staking.  Op 17 februari gaat de Catalaanse textielindustrie in staking. Op 21 februari gaan de arbeiders en bediendes van alle stroomfabrikanten in staking en daarmee leggen ze 70% van de Catalaanse industrie lam.

De Spaanse regering ziet zich genoodzaakt om te onderhandelen met het stakerscomité. Maar de staking breidt eerst nog uit. Op 7 maart wordt het treinverkeer lamgelegd en vanaf 12 maart is de staking algemeen. Op 16 maart eindigen de onderhandelingen tussen regering en vakbonden met het aanvaarden van de 40-uren week. Vanaf april 1919 is SPanje het eerste land waar de veertig-uren-week algemeen aanvaard is.

bronnen
https:://de.wikipedia.org/wiki/Huelga_de_la_Canadiense