Na Bulgarije, het Ottomaanse rijk en Oostenrijk-Hongarije tekent nu ook Duitsland een wapenstilstand. Op de avond van 10 november 1918 laat de Duitse regering haar onderhandelaars weten dat Duitsland akkoord gaat met de voorwaarden van de geallieerden en dat zij de tekst van de wapenstilstand mogen ondertekenen. In een apart telegram dringt von Hindenburg aan op spoed. Om levens te sparen is het immers belangrijk dat de wapens zo snel mogelijk zwijgen.

Op 11 november 1918, kort na 2 uur, laten de Duitsers weten dat zij klaar zijn voor een laatste gesprek. Zij worden onmiddellijk naar het rijtuig van Foch gebracht. Tien minuten later stapt ook de Franse delegatie binnen. Generaal Weygand leest de definitieve tekst van de wapenstilstand voor. Die bestaat uit vierentwintig artikelen met daarin bepalingen in verband met de ontruiming van de bezette gebieden, de teruggave van de Elzas en Lotharingen, de overdracht van oorlogsmaterieel en spoorwegmaterieel, de bezetting van bruggenhoofden langs de Rijn, de terugkeer van krijgsgevangenen enzovoort. De wapenstilstand zal van kracht zijn gedurende zesendertig dagen. Zes uur na de ondertekening zullen de wapens zwijgen aan beide zijden van het front.

Weer wordt het een lang gesprek. Elke bepaling moet in het Duits vertaald worden en enkele punten geven alsnog aanleiding tot opmerkingen of vragen om verduidelijking. Pas om 5u10 wordt de tekst van de wapenstilstand door beide partijen ondertekend. Zes uur later, om 11u stipt – op het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand – weerklinkt het staakt-het-vuren over de hele lengte van het westelijk front. Wanneer de kanonnen zwijgen, wordt het plotseling heel stil. Na meer dan vier jaar oorlog komt er eindelijk een einde aan de verschrikking.

Onderstaande schilderij is van de Fransman Maurice Pillard Verneuil en stelt de ondertekening van de wapenstilstand in Compiègne voor.

bron : Mark De Geest, 14-18 in honderd dagen, Manteau