René Glatigny is pas bevorderd tot aspirant officier en heeft veel met zijn manschappen gepraat, ook met de Vlaamse. Daarmee stelt hij wel een voorbeeld voor tal van hogere officieren die maar één taal willen spreken. Op 17 augustus 1918 noteert hij in zijn dagboek :

Ik heb met veel mannen gepraat en ze hebben me over hun familie verteld. Helaas ! Wat voel ik me bevoorrecht als ik me met hen vergelijk. Sommigen hebben al drie jaar lang geen nieuws ontvangen. Een enkele keer krijgen ze toevallig een foto met een paar woorden erop :”Ik verkeer in goede gezondheid.”.

Maar ondanks hun ellende blijven ze moed houden. Soms mopperen ze een beetje, maar ze doen toch hun werk. Ik observeer ze en probeer ze te begrijpen. Dat is niet altijd eenvoudig want ze spreken twee talen en in de Vlaamse taal ben ik nog niet zo thuis.

bronnen
oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds
http://www.1914-1918.be/brancardier_glatigny.php