In de periode van 4 tot 7 december 1915 is dokter Lievens in de loopgraven ter hoogte van Diksmuide langs de spoorlijn Diksmuide-Nieuwpoort (loopgraaf Petrograd). In deze periode krijgt de dokter een dringende oproep.

In de nacht van 6 december  word ik naar het kerkhof van Kaaskerke geroepen om een soldaat te verzorgen die door een kogel is gewond. Dit kerkhof is de minst beschermde plek van onze sector. Om er te geraken moet je eerst onder de rails van de spoorweg door en daarna over de vaderlanderkes van de loopgraven klauteren zonder de minste dekking. Voortdurend sissen kogels om me heen. Met de brancardiers zoeken we naar de gewonde. geen spoor. Vuurpijlen verlichten onheilspellend de trieste omgeving.

Uiteindelijk weet een soldaat ons te vertellen dat een wapenmakker uit angst door het lint ging en dat ze hem naar een schuilplaats hebben gebracht. Die abri is een kelder met een stevige bovenkant. Ondertussen heeft onze vriend zich volledig herpakt. In plaats van een verwonding door een kogel had hij te lijden onder een stevige hysterische bui. Zijn strijdmakkers, die dergelijke scènes niet gewoon zijn, dachten dat hij gewond was en verzochten mij om snel te komen. En zo riskeer je soms je leven in de loopgraven voor niets.

Mijn dochtertje Elza is vandaag één jaar oud. Op 7 december ’s avonds vertrekken we naar Kruis Abeele, waar we in reserve liggen.

bron : André Gysel, dokter Lievens – dagboek van een arts, Lannoo

loopgraaf Petrograd – Kaaskerke