Op 15 december 1914 heroveren de Serviërs hun hoofdstad Belgrado op de Oostenrijkers. Het Oostenrijkse leger probeert nog een ordelijke terugtocht te organiseren maar dit verandert al snel in een wanordelijke vlucht. Het gezichtsverlies voor Oostenrijk-Hongarije is daarmee volledig en ook voor de bevelvoerende generaal Oscar Potiorek. Het was slechts enkele weken geleden dat het Oostenrijks-Hongaarse leger de Servische hoofdstad kon innemen : lees meer daarover op deze pagina
Oscar Potiorek is geboren op 20 november 1853 in Bad Bleiberg (Karinthië). Hij volgt een officiersopleiding in Wenen en wordt al snel tot de generale staf toegelaten. In 1911 wordt hij inspecteur-generaal van het Oostenrijks-Hongaars leger (vaak afgekort tot KuK : Kaiserliche und Königliche Armee) en militair gouverneur van Bosnië-Herzegovina. Het feit dat deze regio, vroeger Ottomaans terrein, daarna in feite bestuurd door Wenen, door de Oostenrijkers geannexeerd wordt in 1908, leidt tot woede van de Serviërs. Zij zoeken naar aanleidingen om in Bosnië-Herzegovina hun invloed uit te breiden. Het is in deze gespannen toestand dat Oscar Potiorek de fatale beslissing neemt om aartshertog en Oostenrijkse troonopvolger Franz Ferdinand uitnodigt voor een bezoek aan Sarajevo. Ook de datum lijkt een provocatie : uitgerekend op de dag dat de Serviërs de slag bij het merelveld herdenken : 28 juni 1914.
Oscar Potiorek is verantwoordelijk voor de veiligheid in Bosnië-Herzegovina maar wordt toch niet ter verantwoording geroepen. Hij stuurt aan op een oorlog met de Serviërs en valt Servië een eerste maal binnen op 16 augustus 1914. Op 19 augustus moeten de Oostenrijkse troepen al terugtrekken. Een tweede offensief in september 1914 heeft niet meer succes. De derde inval in Servië leek geslaagd met de verovering van Belgrado. Maar met het verlies van Belgrado verliest Potiorek ook zijn aanzien en het vertrouwen van zijn keizer. Potiorek zal zich van deze nederlaag niet meer herstellen en gaat in 1915 op pensioen.
bronnen
Martinus Evers 