Begin augustus 1921 staan twee jonge mannen met een vrijwel indentieke levensloop, tot aan hun voornaam toe, in het kantoor van afdelingshoofd B in de “Beierse houtverwerkingsmaatschappij”, de schuilnaam van Organisation Consul, in München. TIjdens de oorlog zijn Heinrich Tillessen en Heinrich Schulz officieren geweest. Later hebben ze deel uitgemaakt van de stormcompagnie van marinebrigade Ehrhardt. Verbitterd hebben ze vastgesteld dat de rijksregering de beloften jegens henniet is nagekomen en dat ze zonder enige vorm van waardering op straat zijn gezet. De twee mannen laten zich meeslepen door een volksnationalistische woede, die nog toeneemt tijdens bijeenkomsten van radicalen en debatten met gelijkgezinden.

Schulz en Tillessen staan een klein jaar in de wachtstand tussen uiterlijke leegte en innerlijke opwinding voordat ze in mei 1921 door hun commandant Ehrhardt naar zijn organisatie in München worden geroepen. Drie maanden lang helpen ze in de O.C. centrale Manfred von Killinger. Dat is de man die in de marinebrgigade het bevel heeft gevoerd over hun stormcompagnie. Tillessen en Schulz zijn enkele dagen daarvoor tijdens een feestelijke beëdiging opgenomen in de Germanenorde, waarmee ze in contact zijn gekomen tijdens hun radicalisering in Regensburg. Door de eed die ze voor von Killinger hebben afgelegd, zijn ze nog sterker gebonden aan diens gezag.

Begin augustus krijgen ze een envelop met een brief. Daarin staat ongeveer dit :”Overeenkomstig de door de leiding gemaakte selectie bent u uitgekozen om de rijksminister van Financiën Erzberger uit de weg te ruimen. We laten het aan u over op welke manier u dit wilt doen.“. Onmiddellijk na het lezen moet Schulz het briefje voor de ogen van von Killinger verbranden. Daarna worden ze met een royale onkostenvergoeding met vakantie gestuurd.

Ze hebben drie weken nodig om Matthias Erzberger op te sporen. In de Rijksdag in Berlijn komen ze erachter dat hij op vakantie is in Zuidwest-Duitsland. Ze reizen hem per trein achterna, naar Stuttgart en Ulm, naar een thermaal bad in Biberach, naar een kuuroord in Beuron.

bron : Florian Huber, de wraak van de verliezers, Hollands Diep