Iedereen beschouwt 11 november 1918 als het einde van de Groote Oorlog. In feite start dan de wapenstilstand. Het duurt nog tot juni 1919 voor er echt een vredesakkoord wordt ondertekend. In de tussentijd is er dan wel vrede teruggekeerd bij de westelijke geallieerden en wordt er niet meer gevochten aan het westelijk front.
Bij de overwonnen staten ligt dat heel anders. In Rusland is er nog steeds een burgeroorlog. In Duitsland zijn er nog geregeld schermutselingen met communisten. Oostenrijk-Hongarije is uiteen gevallen in verschillende staten die mekaar ook onderling bekampen vooraleer het vredesverdrag dat in Versailles onderhandelt, de grenzen zal vastleggen.
Alsof er nog niet voldoende gevechten bezig zijn, komt er op 15 mei 1919 nog een oorlog bij. Dan landen de eerste Griekse troepen in Smyrna, een havenstad aan de kust van Anatolië, waar de meerderheid van de bevolking Grieks spreekt. Dit is het begin van een Grieks-Turkse oorlog die zal duren tot 1922.
In 1920 wordt de toestand in het Verdrag van Sèvres geformaliseerd: het Ottomaanse rijk wordt in zessen geknipt:
– een Turkse rompstaat in Centraal- en Noord-Anatolië;
– de onafhankelijke Republiek Armenië.
– een Frans mandaatgebied;
– een Brits mandaatgebied;
– een Italiaans mandaatgebied;
– een Griekse bezettingszone.
De Grieken breiden gedurende de zomer van 1920 hun bezettingszone gestadig uit, hoewel ze hierbij op steeds heviger Turkse weerstand stuiten. Het doel van deze operaties is de consolidatie van het Anatolische bruggenhoofd en het opzetten van een bufferzone rondom Smyrna (Izmir).
Mustafa Kemal Atatürk weigert het verdrag van Sèvres te erkennen. Armenië wordt als eerste heroverd en verdeeld met de Sovjet-Unie. De Grieken behalen nog successen maar uiteindelijk halen de Turken in 1922 de overhand.
bron : https://nl.wikipedia.org/wiki/Grieks-Turkse_Oorlog

Pingback: verdrag van Sèvres – Martinus Evers