De oorlog is voorbij. Herbert Sulzbach, een vrijwilliger van het eerste uur en inmiddels officier, moet afscheid nemen op 4 december 1918.

Ik zeg mijn paard en mijn trouwe Fritz vaarwel. Ik neem afscheid van de commandant van mijn regiment en ik heb het gevoel dat het voor ons allebei erger is dan een grootschalige veldslag. Ik loop voor de laatste keer naar mijn oude geschutsgroep en neem ook daar afscheid van de paar oude getrouwen van de eerste dagen die ik nog ken en die nog leven.

’s Avonds zet ik voor het laatst mijn handtekening onder het dagorder van het bataljon en dan komt het moment van afscheid dat natuurlijk het moeilijkste van allemaal is, van mijn trouwe, geliefde, moedige kameraad Hans-Ado von Seebach. 

bron : oorlogskalender 2014-2018, Davidsfonds