Hoewel veldmaarschalk sir Douglas Haig, bevelhebber van de British Expeditionary Force, in allerijl versterkingen heeft gestuurd naar Cambrai zodat de Duitse tegenaanval de linie van generaal sir Julian Byngs 3e leger niet kunnen doorbreken, besluit hij op 3 december 1917 zijn troepen terug te trekken naar de posities die ze innamen voor het gevecht begon op 20 november.

Haigs bevel beëindigt het gevecht op de 5e december. Aan Britse en Duitse zijde zijn ongeveer evenveel slachtoffers gevallen : zo’n 40.000 soldaten. De Britten hebben 11.000 soldaten gevangen genomen. de Duitsers 9.000. Cambrai zet echter twee belangrijke zaken in de verf. Ten eerste hoeven offensieven niet voorafgegaan te worden door langdurige artilleriebombardementen om succesvol te zijn. Ten tweede kan de massale inzet van tanks  een grote doorbraak forceren, ondanks hun technische onbetrouwbaarheid en kwetsbaarheid voor vijandelijk vuur. Beide partijen nemen deze les ter harte voor het offensief dat ze plannen voor 1918.

bron : Ian Westwell, 1914 – 1918 – de eerste wereldoorlog dag na dag, deltas