Over stakingen moet de Franse pers heel terughoudend schrijven maar vanaf mei 1917 verschijnen er plots lange artikelen over een heel bijzondere actie in Parijs : de Midinettes, de naaisters van de grote couturehuizen, leggen het werk neer. De werkgevers hebben eenzijdig beslist om de ateliers op zaterdagnamiddag te sluiten en die halve dag ook af te houden van het loon. De Midnettes – zo genoemd omdat ze ’s middags de ateliers verlaten om op straat te eten – eisen de invoering van de semaine anglaise, de werkweek van vijf en een halve dag, met behoud van loon. 10.000 naaisters sluiten zich bij de beweging aan.

De vrouwen trekken geregeld door de straten en houden massabijeenkomsten. De dames manifesteren in keurige kledij en houden het strikt bij de eisen van hun sector. Ze dragen de tricolore mee en nergens klinkt kritiek op de oorlog. Zonder het te willen brengen ze een stakingsgolf op gang die veel grimmiger en politieker is dan hun sympathieke actie in de modewereld.

In mei, juni en juli 1917 volgen er stakingen in tientallen sectoren, in en om Parijs. Er nemen rond de 130.000 mannen en vrouwen aan deel. 80 % van de stakers zijn vrouwen, met de dames uit de munitiefabrieken als hardste klanten. Het meest verontrustende aan de stakingsgolf van mei-juni 1917 is de pacifistische toon die de politie hier en daar opmerkt. “Weg met de oorlog” blijft een zeldzame slogan, sommige betogers zingen de Internationale en als ze de tricolore meedragen, plooien ze die zo dat alleen het woord zichtbaar is.

Onderstaande tekening komt uit de stripreeks “Moeder oorlog” van Kris & Maël.