In het dagboek van Gaston Le Roy volgen rust en werk mekaar op.

29 september 1915
Op rust in Hoogstade, maar het regent zonder ophouden. Het land en de soldaten, alles en iedereen is mistroostig.

4 oktober 1915
Zes dagen later ben ik weer in de loopgraven. De weg, die me nu bekender voorkomt, schijnt korter te zijn. Bij aankomst ben ik niet eens vermoeid.

6 oktober 1915
Heel vroeg naar het werk. Tijdens de zes dagen in de loopgraven moeten we er ook twee van werken. We kuisen de stenen van de kerk van Nieuwkapelle, waarvan nog enkel vier afgebrokkelde muren en enkele pilaren rechtstaan. De stenen, die God weet hoe dikwijls, de zoete muziek van het Pax in terra gehoord hebben, zijn zwart verbrand en vergruisd door de haat van de mensen.

Een soldaat moet alles kunnen. Nu ben ik eens aardewerker en een andere keer zoals vandaag opperman bij de metselaars. Stenen kuisen of mortel maken, putten graven of zakjes verslepen.

bronnen

Gaston Le Roy, dagboek van een Vlaamse oorlogsvrijwilliger, Lannoo

de foto komt van http://www.europeana1914-1918.eu/nl/contributions/4672