Toegegeven, ik heb gespiekt. In de oorlogskalender 2014-2018 van het Davidsfonds stond er op 12 november 2018 vermeld over dan 100 jaar geleden het volgende :
De hele oorlog lang was Herbert Sulzbach, een Duitse vrijwilliger van het eerste uur, als trotse officier aan het front. Vandaag kan hij niet anders dan de nederlaag doorslikken (…)
Ik was direct geboeid. Want Sulzbach had de oorlog overleefd en er stond nog een fragment van zijn dagboek op de oorlogskalender. Via Google kwam ik uit op zijn boeiende levensverhaal.
Herbert Sulzbach is geboren in Frankfurt-Am-Main in 1894. Hij stamt uit een rijke en invloedrijke familie van bankiers. Zijn grootvader Rudolf Sulzbach stichtte een bank die later de basis zou vormen van de Deutsche Bank. Herbert Sulzbach dient zich aan in 1914 als vrijwilliger in de Groote Oorlog. Hij wordt ingelijfd bij het 63e veldartillerieregiment dat zijn basis in Frankfurt heeft. Het grootste deel van de oorlog dient hij aan het westelijk front al is er ook een kleine periode waarin hij aan het oostelijk front gelegerd is. Tijdens het offensief aan de Somme in 1916 krijgt hij het Ijzeren Kruis, tweede klasse. en overleeft die ook. In 1918 na een offensief bij Villers-Coterets krijgt hij voor zijn moed het Ijzeren Kruis eerste klasse. Uit handen van Paul Von Hindenburg krijgt hij ook het Frontkruis van verdienste. In 1935 publiceert hij zijn dagboek onder de titel “Zwei Lebende Mauern”. We zijn dan na de machtsovername door de nazi’s en als Jood krijgt hij het moeilijk. Sulzbach vlucht in 1937 naar Londen. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, neemt hij dienst in het Britse leger. Hij krijgt als opdracht de Duitse krijgsgevangenen te ondervragen en te denazificeren. Na de oorlog werkte Sulzbach voor de Duitse ambassade in Engeland. Zijn hoofddoel was de verzoening tussen Duitsland en Engeland. Voor zijn verdiensten kreeg hij ook de medaille “Paix de l’Europe”. In 1975 verschijnt er een Engelse versie van zijn dagboek over de Groote Oorlog “With the German guns”. Herbert Sulzbach sterft in Londen op 91-jarige leeftijd in 1985. In datzelfde jaar verschijnt zijn dagboek nogmaals in het Duits, maar dit keer onder de titel “Zwischen Zwei Mauern”.
bronnen
http://spartacus-educational.com/FWWsulzbach.htm
http://www.firstworldwar.com/poetsandprose/sulzbach.htm
Pingback: het dagboek van Herbert Sulzbach | Martinus Evers