In een eerder bericht (https://martinusevers.org/2023/08/20/onrust-na-het-verdrag-van-lausanne-2/) hebben we al gelezen dat de spanning tussen Italië en Griekenland stijgt over Corfu. Nu de Grieken de oorlog tegen de Turken hebben verloren, is er voor Italië geen kans meer om voormalig Ottomaans gebied in te lijven bij Italië. Dan moeten de Grieken maar gebied afstaan zodat Mussolini zijn beloften van gebiedsuitbreiding alsnog kan houden.
In juli 1923 geeft Mussolini de Italiaanse marine bevel om de bezetting van Corfu voor te bereiden als represaille voor de te verwachten incidenten. Op 27 augustus 1923 lopen generaal Tellini en 4 medewerkers in een val nabij de grensovergang van Kavakia. Volgens de Italiaanse pers is dit een Griekse provocatie. Volgens de Grieken zijn de schuldigen te zoeken bij Albanese criminelen. Op 29 augustus stuurt Rome een ultimatum naar Griekenland. Griekenland aanvaardt vier van de gestelde voorwaardes op 30 augustus. Dit is voor de Italianen onvoldoende en op 31 augustus 1923 wordt Corfu gebombardeerd door de Italiaanse luchtmacht. 10.000 Italiaanse soldaten gaan aan land. Griekenland roept daarop de krijgswet uit. Griekse burgers demonstreren tegen Italië. Op 1 september legt Griekenland de crisis voor aan de Volkenbond. Op 8 september komt er dan een oplossing uit de bus. Een van de voorwaarden is dat een Grieks onderzoek naar de aanslag op Tellini onder supervisie komt van de Japanse luitenant-kolonel Shibuya. De Grieken betalen een waarborgsom en de Italianen moeten ten laatste tegen 27 september Corfu ontruimen. Dit incident versterkte de reputatie van Mussolini in Italië en toonde de zwakte van de Volkenbond.
