Op maandag 21 februari 1916 stopt het slechte weer in de streek van Verdun eindelijk. Op de rechteroever van de Maas hebben  de Duitsers een indrukwekkende artillerie samengebracht : 1.250 kanonnen staan klaar voor de aanval, waaronder enkele zware kalibers zoals dikke Bertha. De kanonniers beschikken over een miljoen obussen om die dag te gebruiken. Om kwart na 7 zet de Duitse artillerie de aanval in op de Franse posities. Er valt een obus om de 15 seconden. De aarde trilt tot 160 kilometer verder. Aan Franse kant beschikt men slechts over 163 kanonnen en 15.000 obussen.

Om 16 uur, na 9 uren van zware bombardementen, lanceert Kroonprinz Wilhelm zijn stormtroepen met de vlammenwerpers voorop. Maar de Fransen verdedigen zich tegen de oprukkende Duitsers. Vooral in de bois des Caures is de verdediging onder leiding van luitenant-kolonel Driant hardnekkig. Driekwart van de Franse jagers sneuvelt maar ze stoppen wel de Duitse opmars.

Op dinsdag 22 februari 1916 herbeginnen de Duitse bombardementen. Het bois des Caures wordt op gegeven ogenblik omsingeld door 6.000 Duitsers. Driant en zijn 400 Franse jagers willen zich terugtrekken. Tijdens die terugtocht wordt luitenant-kolonel Driant dodelijk getroffen.

Ook de dag erna moeten de Fransen terrein prijs geven. Op 2 dagen tijd zijn ze vier kilometer teruggetrokken. De 72e divisie heeft in het bois des caures ongeveer 9.800 of meer dan de helft van zijn soldaten verloren. In de bossen van Ville en Herbebois heeft de 51e divisie meer dan een derde van zijn manschappen verloren. Op 24 februari 1916 staan de Duitsers op 10 kilometer van Verdun.

bron : GeoHistoire, février-mars 2016